ablamdan

Minik kardeşime...

Aslında ufaktım bende ama sen benden de ufak..bana büyük gelen ama şimdi baktığımda minicik gelen sokaklarında o mahallenin elinden tuttuğum günlerde ne de büyük gelirdim kendime..belki biraz bilmişlikle..belki 5 yaş büyük olmanın verdiği çocuksu güçle tutardım elinden bana emanettin ya..büyük bir görev başarmak gibiydi ufacık bir parka gştmemiz..seni eğlendirmek seni oraya kadar sağa salim götürmek getirmek günün zaferiydi..abla olmak öyle bişeydi..bana benzeyen yüzünden gülümseme eksik olmazdı..ufak bıcır bıcır..mis kokulu..minik bebektin sen..yaşından çok öte bir yanın vardı sorgusuzca veren...huysuz çocuklardan değildin belkide sırf bana öyleydin..paylaşan..oynayan..oyunlardan atılmayan..onsuz oyun oynanamayan çocuklardandın sen..büyüdük zamanla..araya zaman girmedi hayat girdi..yolda görüp tanıdım yüzünü de diyemedim ben diye..benim için unutulmaz ablalık günlerim..senin hayal meyal çocuklık eğlencelerindi belki..ama hep tanıdım yüzünü..hiç unutmadım güzel gülüşünü..büyüdün değiştin..ama aynıydı hep benim ecemim..ne yüzün değişti..ne gülüşün ne de ruhun..pürüzsüsüsüm..hayat durdu zaman omzuma kondu...seni bıraktı ellerime uğur böcekleri..çocukluğumdun baharım oldun..boyun uzamış..saçların omuzlarından salınmış..ama ruhun ne kadar kanatlansada hala bana yakın..için tertemiz..sanki kimse el sürmemiş..sürememiş..hayat kıyamamış sana sokulmaya...kuytularına acı değil sevgi işlemiş...sonsuz bir beyazlık giyinmiş kaderin..bilmem ne kadar yeterim sana..soruların cevabı olabilir miyim..acılarını söndürebilir miyim senin kadar lekesiz değilim..ama sana da hissettirebilirim..kim ne derse desin..kardeş olmak aynı karından doğmaksa..bunu söyleyenler bilmiyorlar..aynı yürekten doğmanın ne demek olduğunu..sen benim kardeşimsin canımsın..ciğerimsin..adın gibisin...kraliçemsin..yemin ettim ben ne derlerse desinler..yemin ettim seni kardeşim bildim..sevapları sana bırakırım günahlarını bile giyerim..yazabilsem ömrüne en güzelini yazarım sana...çizebilsem en güzel karesini çizerim hayatın sana..öyle ya da böylle varım hayatında..hep de olucam..bazen senin..bazen bizim..bazen annen bazen dostun gibyim...sana feda olsun yüreğim..binlerce iste benden günlerce iste benden neyim varsa veririm minik bebeğim..ben belki pürüzsüz değilim ama sana yok keskin bi bedenim..acılarımı bil ki..mutluluklarımı gör ki..bil isterim seni neler bekler..hayat bazen sarar..bazen çizer..ama ellerimi bedenimi sana siper ettim..gücümün yettiği kadar ömrümün yettiği kadar..sevgim aşkım sana sonsuza kadar..sen benim pürüzsüz kraliçemsin...20/12/2008 Eda Kamış

okuyupta ağladığım tek yazı..hayat girdi aramıza ama atlattık hepsini..çok seviorum ablamı..sizle paylaşmak istedim...